Dziś polecam przepis na błyskawiczny, wegański makaron ze szparagami, który jest tak świeży, orzeźwiający i „słoneczny” w swym charakterze, że stanowi doskonały wiosenno-letni obiad, ale jesienią i zimą zupełnie mnie nie kusi. Warto więc wypróbować przepis teraz, gdy potrzebne warzywa są najwspanialsze!
Słoneczne, ciepłe, wiosenne dni uwielbiam rozpoczynać na BioBazarze w Warszawie. Charakterystyczny dla takich miejsc gwar przywodzi mi na myśl plac targowy, na którym bywałam w dzieciństwie z babcią. Są to wspomnienia wakacji, gdy wtorkowym porankiem nie musiałam być w szkole, a więc towarzyszyłam dziadkom podczas cotygodniowej wyprawy. Moja babcia większość potrzebnych jej warzyw i owoców miała w swoim ogrodzie i sadzie, ale wtorkowy, poranny wyjazd i tak był obowiązkowym punktem tygodnia. Pamiętam jak babcia pozwalała mi wybierać na targu kwiatki do ogrodu – lipcowe wspólne wysadzanie bratków i wysiewanie pachnącego groszku jest jednym z moich najmocniejszych letnich wspomnień.
Od tamtych wydarzeń minęło wiele lat, ale poranne zakupy świeżych warzyw i owoców na targu nadal sprawiają mi ogromną przyjemność, koją i mocno determinują to, co będę gotowała w kolejnych dniach. Obecnie zaczyna się sezon na szparagi – jak co roku, zjem całe mnóstwo szparagów! Muszę przyznać, że wyjątkowo lubię te zielone i drobne – takich właśnie poszukuję wśród stoisk z warzywami.
SKŁADNIKI:
na 3 – 4 porcje
- 300 g suchego makaronu (polecam maccheroni al ferretto, ale oczywiście może być to także spaghetti lub tagliatelle)
- ½ pęczka szparagów
- kilka/kilkanaście małych, słodkich pomidorków typu cherry
- 2 – 3 garści rukoli
- garść natki pietruszki
- 3 ząbki czosnku
- 4 – 5 łyżek oliwy z oliwek
- 1 ostra papryczka typu chili lub peperoni
- 3 – 5 łyżek soku z cytryny
- skórka otarta z połowy cytryny
- 2 – 3 łyżki płatków drożdżowych
- sól, do smaku – do gotowania makaronu i do posolenia potrawy
- kilka łyżek wody po gotowaniu makaronu
PRZYGOTOWANIE:
UWAGA: Większość składników na ten makaron ze szparagami przygotowujemy sobie z wyprzedzeniem, ponieważ gdy już zaczniemy gotować, to w tym przepisie sprawy będą działy się bardzo szybko! 😉
1. A więc: szparagi pozbawiamy włóknistych końcówek, myjemy i kroimy drobniej. Pomidorki myjemy i przekrawamy na połówki. Rukolę myjemy i osuszamy. Natkę pietruszki siekamy drobno, podobnie ostrą papryczkę. Czosnek przeciskamy przez praskę. Cytrynę myjemy, sparzamy, ocieramy skórkę i wyciskamy sok.
2. W dużym garnku z wrzącą, osoloną wodą, gotujemy makaron.
W zależności od rodzaju makaronu, jego gotowanie potrwa od kilku do kilkunastu minut. Jeśli wybierzecie makaron typu maccheroni al ferretto, to czas jego gotowania będzie dość długi i zanim makaron będzie gotowy, zdążycie przygotować resztę potrawy.
3. W głębokiej patelni rozgrzewamy oliwę, podsmażamy na oliwie czosnek stale mieszając, by go nie przypalić. Po 1 – 2 minutach, dodajemy szparagi i nadal podsmażamy mieszając. Po kolejnych 2 minutach dodajemy papryczkę i natkę, nadal podsmażamy mieszając. Po chwili wspólnego smażenia składników (2 -3 minuty) dodajemy sok i skórkę z cytryny, płatki drożdżowe, sól (ja dodałam ok. ½ łyżeczki) oraz kilka łyżek wody, w której gotuje się makaron. Ważne by ta woda była raczej z końcowego etapu gotowania makaronu, niż z początku. Cały czas mieszamy cierpliwie zawartość patelni.
4. Po chwili smażenia wszystkich składników, powinniśmy zauważyć jak na patelni powstaje jasny, lepki sos. W zależności od preferencji możemy dodać więcej wody z gotowania makaronu i kontrolować tym samym gęstość sosu.
5. Gdy sos będzie już jednolity, dodajemy do patelni gorący, ugotowany makaron, pomidorki oraz połowę rukoli. Mieszamy wszystko dokładnie, podsmażamy jeszcze przez 2 – 3 minuty i podajemy. Proponuję podać makaron na talerzu wyłożonym pozostałą rukolą. I…gotowe! 😉
Zrobiłam! Nie wyglądał tak pięknie jak Twój, ale był pycha! Dzięki za ten sposób na szparagi ^^
Suuuper! – cieszę się! 🙂 PS. Na co dzień, gdy nie robię sesji zdjęciowej tego makaronu, to…także u mnie wygląda on nieco inaczej! 😉 Przed podaniem mieszamy wszystko razem i może nie jest to zbyt eleganckie, ale… Jakie dobre! 🙂